En castelán existe guay documentado desde 1250 de forma escrita. Na RAG non saben do guai (pensarán, estes xóvenes modernos!). Na RAE, din
guay1
Del gót. wái, y este voz onomat., imit. del lamento; cf. ár. hisp. wáy.
1. interj. desus. poét. ay.
tener alguien muchos guayes
1. loc. verb. desus. Padecer grandes achaques o muchos contratiempos de la fortuna.
guay2
1. adj. coloq. Esp. Muy bueno, estupendo.
2. adv. coloq. Esp. Muy bien.
Imos deixar de discutir a procedencia gótica-árabe de guay e centrarnos no noso, o celta:
guaig, f. (gs. ~e, pl. ~eanna). Restless, uneasy, fit; caprice, whim. Inquedo, inquedo, en forma; capricho, capricho
E aínda máis en whim
sustantivo
el capricho
- whim,
- caprice,
- fancy,
- quirk,
- freak,
- whimsy
el antojo
- whim,
- fancy,
- birthmark
la veleidad
- fickleness,
- whim,
- inconstancy,
- flightiness,
- waywardness
el albedrío
- will,
- whim, Manage
- precedent
la extravagancia
- extravagance,
- extravaganza,
- flamboyance,
- outlandishness,
- flamboyancy,
- whim
Un capricho, unha extravagancia, un antollo, unha veleidade, unha cousa que queres ter (polo teu albedrío) é unha cousa guai ou guay.
Aquí tedes o seu uso, moito del inducido pola proximidade, sí é certo, de guay con ai:
Eses guay de vos poden estar mediatizados por outra palabra, guais
guais1, f. (gs. ~e, pl. ~eacha).1. Danger, hazard. Perigo. Así Perigo do que ve e faise o cego...
- Log in to post comments