Balbucir

Etimologias de chile di que vén do latín, de balbus (tatexo). Balbucir de balbutire (balbucir, tatexar)... pero, por unha vez explica que nas linguas indoeuropeas hai palabras moi semellantes (en sánscrito, en grego, con bárbaro, procede de aí). Que pasará co celta?

Pois vexamos

bailbhe. 1. f. (gs. ~). Dumbness, muteness; stammering. 2. gsf. & comp. of balbh. (Var. of 1:~acht f, bailbhí(ocht)f)  ou sexa, Mudez ou balbuceo

balbhaigh, v.t. (vn. -bhú m, gs. -ithe). 1. Silence, dumbfound. 2. Deaden. ou sexa Silencio, abraiado. 2. Morto.

Con balbh, no celta irlandés colle un senso de silencio, mudo, sen deixar de ter problemas de pronuncia (lingua atada)

 dumb » Balbh Mudo
tongue-tied » Balbh con lingua atada
deaf-mute » Bodhrán balbh, xordomudo
dumb » Go balbh, go tostach tonto
dumbness » Bailbhe Estupidez
mute » Tostach, balbh Mudo

Así que para un celta galego foille fácil, co tempo, ir desprazando o significado de Balbh a balbucir porque estaba entre as palabras de significado entendible, próximo.