virar

Non é doado ou posible determinar cantas palabras son de orixe celta en español, segundo a RAE. No Corominas, si e son 17 celta e 173 celt.

A RAE di 

Del celtolat. *virāre; cf. galés gwyro 'desviarse', 'inclinarse hacia un lado'.

1. intr. Mudar de dirección en la marcha de un automóvil u otro vehículo semejante.

   Sin.: girar, torcer, doblar, desviarse, volver, tornar, voltear.

   • E o Corominas aclara mellor
   • VIRAR, h. 1570. Probte. del céltico *viro 'yo me desvfo, me inclino', comp. el gales gwvro 'desviarse, inclinarse a un lado', 'encorvarse', bretón goara 'encorvar'. En castellano no parece ser voz antigua, sino término naútico debido al influjo coincidente del fr. virer, h. 1100, y el port. virar, h. 1500, los cuales sí proceden directamente del celta.

DERIV. Virada, S. XIX. Viraje, 1925. Virazón 'cambio de viento',
Lembro, cando fixen o primeiro corrector de galego, que o ilustre colaborador, académico, sacaba a teima anticeltistista, opinando tirar do corrector o verbo virar. Evidentemente non é latino, nin moi español, así que mellor quitalo.

Por outra banda, vese que tanto a RAE coma o Corominas ningunean a Galicia e ao galego. Que 3 millóns de españois galegos digan virar non é digno de salientar, non influíu na orixe do virar español, si que o digan os mariñeiros franceses e/ou portugueses. Ah, claro, o din porque Galicia non é celta. Pode selo Francia ou Portugal, pero Galicia é celtibérica prerromana... e o galego só ten un destino manifesto: desaparecer sen alborotar, e sen mencionalo. Mellor sedada. Non vaia ser, como dicía un inspector de educación a un amigo, que todos vaiamos falar galego.

Que dicir,... hai que virar.