Valboa case ten un significado latino claro, agás que sen sentido. Valboa pode ser un val boa, pero un val é masculino e boa é feminino. Así que non concordan en xénero. Debería ser Valbó para ser coherente. Non hai ningún así.
Pois para non ser coherente hai un montón de Valboas
Xa vimos que significaba Bullán en Becerreá. E a palabra bulla de onde vén? Di a RAG: bulla substantivo feminino Boureo Fai máis bulla este rapaz que catro xuntos. Armaron tanta bulla que alí non se entendía ninguén.
Ten que ver co Bull, touro en inglés? Pois penso que si. A través do celta
Verea é un concello da provincia de Ourense. O nome vén da parroquia de Verea (Santiago). Pero hoxe o que vin nos xornais é esta noticia con apelido Berea:
Con B, como debe ser.
Unha vez desvelada unha tradución galega de Bal podemos atrevernos con Baltar
Coma sempre, en primeiro lugar lemos os homónimos da wikipedia (moi cómodos porque utilizando os seus enlaces podemos mirar onde caen cada un deles).
O topónimo Baltar pode referirse a:
Visitando as rúas de Cariño vin algo sorprendente: había tres rúas distintas, pero en liña, unha a continuación da outra que se chamaban Balvis ou travesía de Balvís.
O colexio dos irlandeses de Santiago unha información ou vídeo da CRTVG déixame abraiado. Segundo esta información desde Isabel I e despois con Oliver Cromwell na súa Campaña en Irlanda: 1649–1650 conseguen que os irlandeses fuxan a España, a Galicia, e o razonamento é que os irlandeses son galegos. Eles o saben.
Todos coñecemos o apelido dos supermercados galegos Froiz. Ademais a wikipedia fala de varias persoas galegas apelidadas Froiz. Que pode ser Frois (xa que non existe z en celta) en celta?
O mesmo diario "El progreso" hoxe fala de dun lugar de Sarria, Farbán. A wikipedia di que
O xornal "El progreso" fala hoxe de que descubriron un castro nos Ancares, ao entender o nome do topónimo, Castrillón e incluso dunhas mámoas por outro topónimo. En principio, todo moi usual e normal. É extraordinario se se pensase (como fan algúns) que os galegos antigos son uns personaxes bébedos, lelos e tolos que poñían os nomes ao chou, sen conexión coa realidade, seguindo ideas aloucadas, xermánicos descoñecidos e santos desfigurados e con nome trabucado e escondido. Cando non palabras "prerromanicas" de etimoloxía inventada.