Outro exemplo de autopropaganda nos nomes celtas das vilas galegas é aquí hai pan. Sinala urbi et orbe que se queres mercar pan non tes máis que ir ata ese lugar. Alí producen pan. Non sabelo é de país inculto. Unha parte da cultura desa vila está asoballada, como a de todo o país por non ter os rudimentos de ler celta galego.

Que dicir se a vila anuncia pan quente! Un irlandés diríao exactamente igual (comprobeino).

Ah!, falta a pregunta, onde están esas localidades?

A solución de Breamo a podedes ver en novacarta.eu

Aquí cómpre salientar dúas cousas:

A montaña Grand Teton (4197 m.) e a cordillera Teton de Wyoming chámanse así porque aos franceses que primeiro pasaron por alí lémbroulles unhas tetas. O monte de Breamo suxíreo millor.

Unha primeira idea da tradución podería ser identificar altura na palabra. Pois non. Breamo non destaca pola altura.

Como unha versión da idade de Ferro do lema propagandístico "a cidade na que ninguén é forasteiro" unha vila galega anuncia, en celta, a amizade como lema. De que vila estamos a falar?

Para referirse a tradición celta galega frecuentemente úsanse dous tópicos:

-O letreiro de "Céltigos" en Ortigueira e a

-Estela "Céltica Supertamárica" depositada no Museo Provincial de Lugo.

Para min, sen embargo, este cartel perdido no medio do Camiño de Santiago, na zona Miño-Betanzos representa a maior expresión de celticidade:

Temos un tipo de cultivo moi común en Galicia.  A palabra celta describe -indirectamente- de que tipo de cultivo se trataba ou aínda se trata.

Unha vez explicada a relación estará clara a pregunta. Pero agora queremos facer a reflexión: senón falamos celta a que vén que describamos millóns de leiras en Galicia cunha palabra celta?